beni korkutan küçük kız çocukları

insan iş zamanları çok uyumak istiyor da, tatil günleri ne kadar isterse istesin çok uyuyamıyor.
tatilde çok uyuyamamış bir insan olarak 23 nisan törenine biraz bakayım diye trt'yi açtım, korkup kapattım lan

şiir okuyan kızlar oluyor ya, böyle seslerini titrete titrete, bağıra bağıra, savaşa gidiyormuş gibi bir gazla, bir yandan ağlayarak şiir okuyorlar ya, işte ben çok korkuyorum onlardan, yine öyle bir kız çıktı bir tiyatro sahnesindeymişcesine yırttı kendini, beğenenler vardır mutlaka da bana çok garip geliyor.

ben de küçükken aydın'da törende şiir okuduydum, ulan bakıyorum bunlar ezberden okuyorlar, ben onu da becerememiş kağıttan düz bir şekilde okuyup bitirmiştim, derdim hızlı hızlı okuyayım da bu işkence hemen bitsin idi. bakıyorum bıraksan bunlar tüm tören şiir okuyacaklar, ne yediriyorlar, nasıl büyütüyorlar bunları anlamıyorum

Not: bir şey yazmayalı 1 ay olmuş bu arada, iş yoğunluğu diyorum, genel müdürün masasında oturmanın getirdiği stres diyorum, ayrıntıları anlatırım sonra