uzunca yıllar bir kardeşimin olduğunun farkında değildim, aramızdaki yaş farkı 6 olunca hep küçük bir çocukmuş gibi geliyordu bana. ben hep büyük olduğum için benim dertlerimi anlayamaz, benimle bir olup üzülemez, sevinemez gibi geliyordu. insan büyüdükçe aradaki yaş farkının önemi kalmıyor.
hayal meyal hatırlıyorum, bir ağustos günüydü, aydın her zamanki gibi çok sıcaktı, bazen öyle sıcak olur ki, ter gözüne gözüne giriverir insanın, öyle bi sıcak vardı, annemin hamile halini çok hatırlamıyorum ama babamın telaşlı zamanlarıydı. hiç görmemiştim daha önce,
6 yaşındayken baba her şeyi yapan bilen bir kahraman oluyor. annemin hamile zamanlarında babamın ne kadar heyecanlı olduğu kalmış aklımda, bir 7 ağustos günü küçük kardeşim doğdu.
hatırladığım en net şey, babamın bir telefon kulübesinden insanları arayıp, bir oğlumuz daha oldu demesi, ilk o zaman dank etti kafama bir erkek daha gelmişti aileye, neden sonra telefon kulübesinden ayrılıp emzik almak için eczaneye gitmiştik. insan sadece bazı detayları hatırlıyor, nedensiz,
çok kavga ederdik, her iki kardeş gibi, az morartmadık etimizi, az bağırmadık birbirimize, benim kardeşim öyle bir çocuktu ki, ne kadar kızdırırsam kızdırayım, ne kadar vurursam vurayım, günün sonunda "abi abi" diye koşardı peşimden.
evlendim, ailem oldu, boşandığım zaman kendi kardeşime hiç zaman ayırmadığımı gördüm. Bir çok şey için suçlasam da bunun için suçlayamam eski karımı, hiç bir zaman kötülemedi onları, hiç bir zaman görüşme demedi ama nedense bir kardeşim olduğunun farkında bile değildim.
Hayatım boyunca hep dışarıdaydım ben, lisede yatılı okumaya başladım bir daha eve dönmedim, ailemle hep mesafeli durma nedenim buydu belki kim bilir.
bir şeylerin farkına varmak için bir şeyleri kaybetmek gerekiyor, ne zaman ki evliliğimi kaybettim, en dibe vurdum, o zaman bir kardeşim olduğunu anladım. ağladım onun yanında hıçkıra hıçkıra, ben ki hep abi rolünde olan adam salya sümük sarhoş oldum, o dönem o benim abimdi.
insanın kardeşinin olması güzel şey, ne zaman ki yirmili yaşlarının ortasına geldi, kendi parasını kazanmaya başladı, o zaman rakı masasında oturdum onunla, tatile çıktım, kız arkadaşlarımı anlattım
hep pozitifitir, arkadaş canlısıdır, derdini unuturuverir adama, anlayamdığım saflıkta bir yaşama sevinci vardır, böyle arkadaş bulmak bile çok zorken, kardeşimdir benim.
hayatımda belki de en sert olduğum adamdır kardeşim, iş konusu, kız konusu, para konusu ne olursa olsun hep yön göstermeye çalışır, öğüt veririm, dışarıdan görenlerin şaşırdığı bir öğretmen moduna bürünürüm, oğlumdur aynı zamanda, kendimce doğruları gösteririm. gıkını çıkarmaz, kaç yaşıma geldim sana ne demez, bir kere bile "sana ne" veya "saçmalıyosun" dediğini duymadım bana.
insan kardeşini seçemiyor ama seçseydim de onu seçerdim
yazarken bunu dinliyodum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder