NEFES VATAN SAĞOLSUN

Dikkat: Spoiler içeriyor olabilir

Dağıldım, darmadağın oldum

nefes, nefesimi utarak izlediğim filmlerden biri oldu.
her ne kadar içinde vatan sevgisi olsa da, mecburen orada olan ve bir kafesin içinde ölümü bekleyen çocuklara hüzünlendim.
daha kolay yürüyelim diye koşturuyoruz çocukları dedi yüzbaşı, siz ankarada istanbulda yaşayabilin diye biz bu dağlarda ölüyoruz dedi. seni seviyorum diyebilmenin erkeklikle alakası olmadığını algıladı, bu dağları da ankara kadar sevdim ben diye söyledi.

askerliğini yapıp ta etkilenmeyecek bir türk evladı olabileceğini düşünmüyorum.

inanılmaz güzel çekilmiş sahneler, inanılmaz gerçekçi hikayeler vardı, izlediğim salondaki erkeklerin çoğu hüngür hüngür ağladı bazı sahnelerde, en taş kesilen adamı ble ağlatabilecek bir film bu, herhalde sırf bu yüzden sonuna bir şarkı sahnesi daha eklemişler, ağlayanlar gözyaşlarını silsin rezil olmasın diye.

yıllardır amerikan dayatması vietnam filmlerinde etkilenen bünyeyi kendinden geçirtmiştir.

şimdi ben öyle çok milliyetçi bir adam değilim, görüşüm de sağ odaklı değildir açıkcası, ancak eşimin de beni eleştiridiği bir noktam var, ölsünler istiyorum. o dağlardaki tüm kürtlerin kökü kazınsın istiyorum. adam gibi aşağıya inmiyorlarsa cesetlerini indirelim istiyorum.
çok şiddet yanlısı bir adam da olmamama rağmen hislerim böyle engelleyemiyorum işte, o yüzden filmin sonunu beğenmedim (izleyince anlayacaksınız),
öyle bişey olmaz arkadaş, filmin tek eleştirdiğim noktası orası, ya da ben çok kötü ruhlu bir insan da olabilirim, ama kendimi yazdığım bir yerde, kendi içimden gelmeyen şeyler yazamam, yazmamalıyım, bu konuda hümanist, dost yanlısı bir tutumum yok.

Not: her nekadar arabesk gelse ve burun kıvırsak ta, sondaki emrah şarkısını bilmeyen yoktur herhalde, götür beni gittiğin yere