kandil telefonları

kandil akşamları tabii ki tüm müslüman camiası tarafından kutlanan ve dualarla süslenen bir gece.

ama olay bende ve benim çevremde bu şekilde gelişmiyor. kandilin misyonu insanları arayıp kandillerini kutlamak olayını geçemiyor. şimdi tabii hepimiz müslümanız hepimizin cüzdanlarında din kısmı islam olarak geçmekte ve hepimiz inanıyoruz, az ya da çok inanıyoruz bu ayrı bir tartışma konusu. ancak benim sıkıntım başka!

ailem benden uzakta yaşadığı için (arada yaklaşık 750 km bir uzaklık var) kandil geceleri mutlaka onları arayıp kandiliniz mübarek olsun dememi bekliyorlar. şimdi bu ne kadar zor olabilir di mi? işte gel gör ki bu bana zor geliyor arkadaş, tebelim ve bu tembellik yüzünden bir gün ailem reddedecek beni.

bir de bekleneni yapmama hastalığı var bende galiba, bir şey yapılması bekleniyorsa onu yapmamak için sonuna kadar diretiyorum. şimdi dün gece kandildi ve tüm gece eminim ki bizimkiler telefon başında benim onları arayıp kandillerini kutlamamı beklediler.

yapay geliyor bana böyle şeyler, hani, gerçekten bunu bir şekilde özümseyerek, ne bileyim camiye gidip namaz kılarak ya da mevlid dinleyerek geçiren bir adam olsam tamam kardeşim arayayım kutlayayım hatta yeri geldiğinde dualar edeyim onlar için.

ama işten yorgun argın çıkıp, normal bir akşam şeklinde geçirince bir de karşı tarafın illa böyle bir şey yapmamı baklediğini bilince olmuyor olamıyor. arıyorum ama yarım ağız ve bunu yapmaya programlanmış bir robot gibi konuşarak.

eminim şimdi siz , "ulan amma uzattın sonuçta 5 dakikanı ayırıp anneni babanı arayacan ne var bunda" diyorsunuz. ancak bu arama meselesi değil ben bu gece de ararım onları, kandil olunca ise mecburiyetten aramanın ve bunu mecburiyetten yapmanın verdiği bir rahatsızlık oluyor bende. ha aynı şeyleri bir de kayınvalide kayınpeder için de tekrarlıyorsun tabii ki. o daha da facia.

böyle şeyleri de çok beceremeyen bir insanımdır zaten, telefonda iki kelime de kuramıyorum, olay iyice saçmasapan bir hal alıyor.

neyse ailemizi aramak iyidir. onları hep arayalım, sevelim (yazar son cümleyi "bir gün annem bunları okursa beni öldürür" şeklinde düşünerek yazdı)