ilkokula giderken de babam kaldırırdı sabahları, mehmet, mehmet, meehhhmeeeetttt gitgide artan ve şiddetlenen ses tonunu hala hatırlarım, "taam boba yooaa" diye homurdanarak kalkardım, bu tembellik o zamanlardan hatıra aslında yani,
annemin bir lafı vardır bu konuda çok severim, "akşam yatmak bilmez sabah kalkmak" derdi, haklı kadın, yıllardır her sabah beni kaldırmaya çalışan bir güruhtan bahsediyoruz burada arkadaş, geceleri de herkesten geç yatardım, ulen gece geç yatmama izin veriyosunuz da sabahları geç kalkmama niye izin vermiyorsunuz değil mi?
şimdi tabii sen diyorsun ki, ne var bunda herkes zorlanır sabahları kalkarken, öyle değil işte yavrucuğum, benim okuduğum zamanlar sabahçı, öğlenci muhabbeti yoktu, ben öğle aralarında yemek yemeğe eve gelirdim, (aydında okumanın faydaları bunlar tabii) aynı saatlerde tabii ki annem de evde olurdu, kadın işten koştura koştura çıkar eve gelip bana yemek hazırlardı, işte ben yemek yedikten sonra okula tekrar döneceğim ya, o zaman bile tembelliğime yenik düşüp geç kalırdım okula, benim yüzümden valide hanım da işe geç kalırdı tabii
yani olayın uykusuzlukla alakası yok, tamamen tembellik
neyse efendim, ilkokul, ortaokul, lise derken (lisede de yatılı okudum ben, annemin yerini oda arkadaşlarım almıştı, o da başka yazıya artık) geldik üniversiteye, şimdi tam burada sayın okur, bir itirafta bulunayım sana, üniversitede saat 10'dan önceki hiç bir derse gitmedim ben, inanmayanlara bir adet üniversite arkadaşı hediye edeceğim, valla bak hiç bir sabah dersine gitmeden mühendis oldum lan daha ne olsun.
üniversite bitti evlendik derken şimdi aynı işlevi sevgili karıcığım görüyor, sabahları benden önce kalkıyor, duş alıyor, kurulanıyor (saç hadisesi var ya kadın cinsinde), makyaj yapıyor falan işte ondan sonra başlıyor mehmet, mehmett, meeehmmmeeett diye artan bir ses tonuyla
yavaş yavaş doğrulup ondan önce de hazır oluyorum gerçi, eee bu da erkek cinsinin şansı işte 4 dakikada giyinip hazır hale gelebiliyosun.
babam, annem, oda arkadaşım, (üniversitede bizzat uyudum lan ben) ve şimdi de karım, uyandırın bakalım, ben bir emekli olayım göreceğiz saat 11'den önce kalkıyormuyum. şimdi bir düşündüm de 40 yıl var lan emekli olmama, yuh, bu tembellikle ölürüm ben o zamana kadar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder